Η ιδιωτική ασφάλιση στην Ελλάδα αποτελεί ένα θέμα για το οποίο ακούγονται και κυκλοφορούν διάφοροι μύθοι και μισές αλήθειες. Σίγουρα, βέβαια, υπάρχει μια βάση και τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχει ο κλάδος αυτός καθαυτός. Ένα, λοιπόν, από τα διάφορα προβλήματα είναι η παραπληροφόρηση σχετικά με τα ασφάλιστρα.
Όλοι ακούμε απλά ένα νούμερο αλλά δεν εξετάζουμε τι επηρεάζει αυτό το νούμερο, και γιατί – τις περισσότερες φορές – δεν μας αφορά.
Αρχικά, ‘’ό,τι δίνεις παίρνεις’’.
Σε κάθε αγορά υπάρχει αυτός ο κανόνας. Σε υπηρεσίες και σε αγαθά, όσο περισσότερα χαρακτηριστικά έχει κάτι τόσο ανεβαίνει το κόστος του. Έτσι και στα ασφαλιστήρια, εάν βάλουμε μηδενική απαλλαγή, πρωτοβάθμια περίθαλψη, νοσοκομειακά επιδόματα κ.α. σίγουρα το ασφάλιστρο θα ανέβει αρκετά. Όλα αυτά όμως είναι προαιρετικά και όχι προαπαιτούμενα.
‘’Μια φορά ρώτησα στη Χ εταιρεία και μου είπαν Ψ χρήματα.’’
Συνηθισμένη αιτία και αυτή για παρεξηγήσεις. Μπορεί κάποιος να έκανε μια απλή ερώτηση σε μια ασφαλιστική εταιρεία, να έτυχε σε ασφαλιστικό σύμβουλο που είχε μηδαμινή σχέση με το αντικείμενο – ή απλά ήθελε να πιάσει το στόχο του μήνα με ένα ασφαλιστήριο – και χωρίς ανάλυση των αναγκών του ενδιαφερόμενου να πρότεινε ένα ασφαλιστήριο πολύ μακριά από τα δεδομένα της περίπτωσης. Στη συνέχεια ο υποψήφιος θορυβήθηκε, σταμάτησε κάθε έρευνα αγοράς και απλά μεταφέρει σε κάθε σχετική συζήτηση αυτό το νούμερο που άκουσε.
Το όποιο ασφάλιστρο μπορεί να μην αφορά μόνο καλύψεις υγείας.
Παλιότερα, πριν δηλαδή 20-25 χρόνια, υπήρχε μια πολύ κοινή πρακτική στις ασφαλίσεις. Όλα τα λέγαμε ‘’ασφάλειες ζωής’’ και τα περισσότερα συμβόλαια εκείνης της εποχής περιείχαν δύο τμήματα. Ένα αποταμιευτικό πρόγραμμα και ένα κομμάτι παροχών υγείας. Με τα χρόνια αυτή η ‘’λεπτομέρεια’’ ξεχάστηκε, ο ασφαλισμένος πληρώνει χωρίς να ξέρει τι πληρώνει, ήρθαν και οι αναπροσαρμογές των ασφαλίστρων, και απλά μεταφέρει το ποσό που δίνει χωρίς επιπλέον διευκρινίσεις. Αυτή η πρακτική δημιουργεί και άλλα προβλήματα που θα τα δούμε σε άλλο κείμενο, αλλά στην προκειμένη περίπτωση όταν κάποιος δίνει π.χ. 1000€ και τα 600€ πάνε στην αποταμίευση τότε τα 400€ της υγείας είναι αυτό που πρέπει να κριθεί και όχι το σύνολο της απόδειξης.
Δείτε ποια είναι τα ασφάλιστρα για το Full και το Πλεονεκτικό
Η ηλικία κάνει τη διαφορά.
Στα φόρουμ συχνά βλέπουμε αναφορές ότι ‘’εγώ δίνω στην Χ εταιρεία 1.500€’’. Μέχρι εκεί όμως. Ένα I pad Pro στοιχίζει το ίδιο για όλους. Ένα ασφαλιστήριο υγείας, ωστόσο, στηρίζει την τιμή του στην ηλικία του ασφαλισμένου. Δεν έχει κανένα νόημα να συζητάει ένας 30άρης για ασφάλιστρα υγείας με έναν 65άρη καθώς οι διαφορές είναι τεράστιες για τις ίδιες ακριβώς παροχές.
Τι πρέπει να κάνουμε για να έχουμε σωστή εικόνα.
Η πλήρης έρευνα αγοράς είναι το βασικότερο. Δεν πάμε να πάρουμε μια προσφορά και τέλος.
Επιλέγουμε και μιλάμε με επαγγελματίες που θα ασχοληθούν με την περίπτωσή μας και θα μας καθοδηγήσουν. Μπορεί ο καθένας να έχει μια γενική εικόνα για το τι μπορεί να θέλει. αλλά ο σωστός επαγγελματίας θα μπορέσει να ‘’μεταφράσει’’ αυτά που πραγματικά χρειάζεται ο ενδιαφερόμενος σε τεχνικά χαρακτηριστικά όπως απαλλαγή, όριο κάλυψης, ισοβιότητα κτλ. Και φυσικά σε ασφάλιστρο.
Τότε, και μόνο τότε, μπορούμε να έχουμε σωστή εικόνα για το αν μπορούμε να υποστηρίξουμε μια ασφάλιση υγείας (διαχρονικά γιατί για 1-2 χρόνια δεν έχει ιδιαίτερο νόημα) και να αποφασίσουμε τις επόμενες κινήσεις μας. Μπορεί αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε να στοιχίζει μόνο 30€/χρόνο.