Σύμφωνα με τον ίδιο, μπορεί να υπάρχουν κάποιες διατάξεις οι οποίες αφορούν στην κάλυψη ατόμων χωρίς Ταμείο, κανείς, ωστόσο, δεν μπορεί να είναι σίγουρος τι και εάν ισχύει τη στιγμή που θα προκύψει ένα πρόβλημα υγείας. «Ετσι, πολλά άτομα με τις παραπάνω ιδιότητες απευθύνονται στην ιδιωτική ασφάλιση, προκειμένου να καλύψουν το κενό, όσον αφορά σε θέματα υγειονομικής περίθαλψης», προσθέτει ο κ. Ματωνάκης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι πρόσφατα μόνο εξειδικευμένοι ασφαλιστικοί σύμβουλοι μπορούσαν να προτείνουν κάποιο πρόγραμμα Υγείας που θα έδινε στον ενδιαφερόμενο μια βασική κάλυψη με χαμηλά ασφάλιστρα, ώστε να μην είναι εντελώς ακάλυπτος σε θέματα υγείας. Τα τελευταία χρόνια, όμως, την τάση αυτή ακολουθούν και πολλές ασφαλιστικές εταιρίες, οι οποίες έχουν δημιουργήσει συγκεκριμένα προγράμματα, με στόχευση στις επίμαχες ομάδες. Αυτά παρέχουν πλήρη κάλυψη σε δημόσια νοσοκομεία, με χαμηλά ασφάλιστρα, ώστε να είναι προσιτά και σε άτομα με χαμηλά εισοδήματα.
Ερωτήσεις – απαντήσεις
Το «Ασφάλιση & Συντάξεις», σε μια προσπάθεια να ρίξει περισσότερο… φως γύρω από τα επίμαχα προγράμματα, αναδεικνύει μέσα από συγκεκριμένες ερωτήσεις, τα σημεία-κλειδιά, που πρέπει να γνωρίζουν όσοι ενδιαφέρονται να τα αποκτήσουν.
Ποιο το κόστος των συγκεκριμένων προγραμμάτων; Πόσα χρήματα, δηλαδή, θα πρέπει να πληρώνει κάποιος το μήνα και τι καλύψεις θα έχει;
Η βασική -και ουσιαστικότερη- κάλυψη που μπορεί κάποιος να αποκτήσει μέσω ενός προγράμματος Υγείας είναι η κάλυψη εξόδων νοσηλείας σε ένα νοσοκομείο. «Εφόσον μιλάμε για προγράμματα που αφορούν σε ανέργους – ανασφάλιστους, η έμφαση δίδεται στην 100% κάλυψη εξόδων στα δημόσια νοσοκομεία», επισημαίνει ο κ. Ματωνάκης και προσθέτει: «Είναι πιθανό, ωστόσο, να υπάρχει κάλυψη και σε ιδιωτικά, με κάποια συμμετοχή». Πέραν τούτου, ο ενδιαφερόμενος μπορεί να προσθέσει επιπλέον παροχές, όπως οι διαγνωστικές εξετάσεις και οι ιατρικές επισκέψεις. «Ειδικά στην Αθήνα, πολλές πρωτοβάθμιες παροχές ισχύουν και χωρίς επιπλέον κόστος, στο πλαίσιο συνεργασιών με ιδιωτικά νοσοκομεία. Τα ασφάλιστρα, λοιπόν, είναι ανάλογα με το ανώτατο όριο κάλυψης εξόδων και τις τυχόν επιπλέον υπηρεσίες. Σε γενικές γραμμές, με 200 ευρώ – 300 ευρώ ετησίως (20 ευρώ – 30 ευρώ το μήνα) μπορεί κάποιος να εξασφαλίσει ένα πολύ ικανοποιητικό επίπεδο παροχών», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Εστω ότι ο ενδιαφερόμενος είναι πατέρας με δύο παιδιά. Μπορεί να εντάξει στο συμβόλαιο και τα εξαρτώμενα μέλη; Στην περίπτωση αυτή υπάρχει επιπλέον κόστος και πόσο;
Σύμφωνα με τον κ. Ματωνάκη, είναι πολλές οι περιπτώσεις όπου ολόκληρη η οικογένεια βρίσκεται εκτός δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος. Στο ιδιωτικό σύστημα ασφάλισης κάθε άτομο πληρώνει ασφάλιστρα ατομικά και ανάλογα με την ηλικία του. Κάποιες εταιρίες, ωστόσο, παρέχουν έκπτωση στα καλυπτόμενα μέλη μιας οικογένειας, που μπορεί να ξεκινά από 20% και να φτάνει έως και 50%, ανάλογα με τον αριθμό των ασφαλιζόμενων μελών.
Εάν ο ασφαλισμένος βρει δουλειά, μπορεί να «σπάσει» το συμβόλαιο ή να το μετατρέψει; Τι προβλέπεται από τις ασφαλιστικές εταιρίες;
«Η ιδιωτική ασφάλιση Υγείας δεν δεσμεύει με κανέναν τρόπο τον ασφαλισμένο στη διατήρηση της ασφάλισής του», ξεκαθαρίζει ο ίδιος. Πιο αναλυτικά, πρόκειται για μια κάλυψη η οποία ισχύει για όσο διάστημα πληρώνονται τα απαραίτητα ασφάλιστρα και ο καθένας μπορεί να διακόψει ή να προβεί σε τροποποιήσεις όποτε το επιθυμεί. Ο μόνος περιορισμός είναι η κατάσταση της υγείας του ασφαλισμένου. «Εφόσον, δηλαδή, παρουσιαστεί κάποιο πρόβλημα υγείας, θα είναι δύσκολο να μεταβεί, εκ των υστέρων, σε ένα καλύτερο πρόγραμμα, με υψηλότερες παροχές. Ακόμα και εάν συμβεί αυτό, θα υπάρξουν περιορισμοί (οι λεγόμενοι “ειδικοί όροι – εξαιρέσεις”, που θα σχετίζονται με το πρόβλημα, το οποίο παρουσιάστηκε)», εξηγεί.
Ποια είναι τα σημεία-κλειδιά, που πρέπει να έχουν υπόψη οι ενδιαφερόμενοι; Κοινώς, τι θα πρέπει να προσέξουν;
Οπως τονίζει ο επικεφαλής της asfalisi-ygeias.gr, θα πρέπει να γίνει σαφές ότι η ιδιωτική ασφάλιση Υγείας στην Ελλάδα δεν μπορεί να υποκαταστήσει πλήρως τη δημόσια. Αυτό οφείλεται σε μια σειρά από λόγους, που πολλές φορές αποτρέπουν τους ενδιαφερομένους, γιατί απλά είχαν κάτι άλλο στο μυαλό τους αρχικά. Ενδεικτικά:
- Δεν ασφαλίζονται όλοι ανεξαιρέτως. Αντίθετα, υπάρχει σε όλες τις εταιρίες ένα ανώτατο όριο ηλικίας εισόδου, που πλέον είναι τα 65 με 70 έτη. Επιπλέον, δεν μπορούν να ασφαλιστούν άτομα με προϋπάρχοντα προβλήματα υγείας, ιδιαίτερα εάν αυτά είναι σοβαρά.
- Δεν καλύπτονται όλες οι παθήσεις. Κάθε εταιρία έχει μία σειρά από γενικές εξαιρέσεις σχετικά με παθήσεις και περιστατικά, τα οποία δεν καλύπτονται (π.χ. AIDS, ραδιενεργές ακτινοβολίες, τροχαία ατυχήματα υπό επήρεια μέθης κ.λπ.). Πρέπει, λοιπόν, κάποιος να έχει πλήρη γνώση των σχετικών όρων πριν από τη σύναψη μιας ασφάλισης.
- Δεν καλύπτονται παιδικά εμβόλια και τοκετός. Αυτά τα δύο είναι και ιδιαίτερα συνήθη αιτήματα υποψήφιων ασφαλισμένων, οι οποίοι στο άκουσμα της αρνητικής απάντησης τις περισσότερες φορές εγκαταλείπουν την έρευνα αγοράς.
- Δεν καλύπτονται φάρμακα εκτός νοσοκομείου. Δεν πρόκειται κάποιος με ιδιωτική ασφάλιση να αγοράσει συνταγογραφημένα φάρμακα, όπως με το βιβλιάριό του. Υπάρχουν οι εξαιρέσεις, αλλά ο γενικός κανόνας είναι αυτός. Τα προγράμματα Υγείας καλύπτουν μόνο τα φάρμακα εντός νοσοκομείου, στο πλαίσιο μιας νοσηλείας – θεραπείας.
«Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οποιοδήποτε πρόγραμμα ασφάλισης Υγείας είναι σαφώς προτιμότερη εναλλακτική από τη μηδενική κάλυψη. Πολλοί είναι οι ενδιαφερόμενοι οι οποίοι εστιάζουν σε ιατρικές επισκέψεις, εξετάσεις κ.λπ. Κανείς, όμως, δεν πρόκειται να υποστεί σοβαρή οικονομική ζημιά από μία επίσκεψη σε γιατρό και μία εξέταση των 30 ευρώ – 50 ευρώ – 100 ευρώ. Αντίθετα και μία απλή νοσηλεία μπορεί να στοιχίσει αρκετές χιλιάδες ευρώ, που είναι δύσκολο να βρεθούν στις μέρες μας», αναφέρει ο κ. Ματωνάκης και καταλήγει: «Οπως συνηθίζω να λέω, δεν υπάρχουν καλά και κακά προγράμματα. Υπάρχουν καλά και καλύτερα. Και για το λόγο αυτό ο κάθε ενδιαφερόμενος πρέπει να κάνει σωστή έρευνα αγοράς, μιλώντας με εξειδικευμένους στην ασφάλιση Υγείας, ώστε να καταλήξει σε αυτό που είναι καλύτερο για εκείνον».